Μπράβο στον μαθητή μου Δημήτρη Τσαλίδη!

Όταν ο μαθητής ξεπερνάει την εκπαιδευτικό …

«Μόνο περηφάνια πρέπει να νιώθεις»!!!

Ευχαριστούμε τις Εκδόσεις "Άπαρσις"

Ανάρτηση στη σελίδα Εκδόσεις "Άπαρσις" https://www.facebook.com/aparsispublications/posts/1631151567084257 Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Δημιουργικότητας και Καινοτομίας οι εκδόσεις μας, σε μια προσπάθεια ενίσχυσης της μαθητικής δημιουργικότητας και ιδιαίτερα των μαθητών των Ειδικών Σχολείων, δημοσιεύουμε ένα διήγημα του μαθητή Τσαλίδη Δημήτριου της Β’ τάξης του ΕΝ.Ε.Ε.ΓΥ-Λ (Ενιαίο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο – Λύκειο) Ελευσίνας. Ευχαριστούμε την διεύθυνση του σχολείου και την εκπαιδευτικό Ζέλου Παναγιώτα για την αποστολή του διηγήματος. Παναγιώτα Ζέλου, Παιδικό βιβλίο / Panagiota Zelou, children's book author

ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ Τσαλίδης Δημήτριος

Μία μέρα και έναν καιρό ήταν τα δύο αδέλφια ο Στάθης και ο Δημήτρης. Ο Στάθης είναι ο μεγάλος αδελφός, είχαν και πατέρα άλλα πέθανε. Ο Δημήτρης δεν τον γνώρισε καθόλου τον πατέρα ενώ ο Στάθης λίγο, γιατί πέθανε όταν ήταν 5 χρόνων και τώρα είναι 16 χρονών. Αλλά έχουν μαμά που είναι καλή γυναίκα και αγαπάει πολύ τα παιδιά της. Στο σπίτι δεν είναι μόνο αυτοί είναι και ο θείος, της μαμάς ο αδερφός, που έχει ένα παιδί την Ελένη που είναι 5 χρόνων και η μαμά της Ελένης. Ο θείος ο Γιώργος αγαπάει πολύ τον Δημήτρη και τον Στάθη τα έχει σαν τα παιδιά του, αλλά πιο πολύ τον Δημήτρη αγαπάει. Μια μέρα ο Γιώργος λέει στον Δημήτρη «θες να σε πάω άρση βαρών;» ο Δημήτρης δεν ήξερε τι είναι αυτό. Ο θείος ο Γιώργος του εξηγεί και ο Δημήτρης χάρηκε και είπε ναι με την πρώτη. Την άλλη μέρα πήγαν. Ο Δημήτρης είχε χαρά πολύ. Την ίδια μέρα άρχισε και όταν τελείωσε ήρθε και τον πήρε ο θείος. Τον ρωτάει «σου άρεσε;» «Ναι» λέει ο Δημήτρης «πολύ! Ο προπονητής είπε να σου πω αύριο στις 2 η ώρα να είμαι εκεί». Όταν πήγε σπίτι η μάνα του τον ρωτάει «Σου άρεσε; πως ήταν η πρώτη σου μέρα;» «καλά μαμά» λέει ο Δημήτρης. Ο Στάθης ήξερε σχεδόν όλους από την άρση βαρών και του έδειχνε φωτογραφίες και ο Δημήτρης του έλεγε ποιοι ήταν εκεί. Πάντως ο Δημήτρης ανυπομονούσε να ξανά πάει την άλλη μέρα. Πήγε. 2 ακριβώς όπως του είπε ο προπονητής του. Ο Στάθης μίλησε με τον προπονητή και την άλλη μέρα ξεκίνησε και αυτός μαζί με τον Δημήτρη. Πάνε μαζί τώρα. Μετά από μισό χρόνο, η θεία από του μπαμπά την μεριά, ήρθε σπίτι τους. Μιλήσανε και είπε στον Στάθη και στον Δημήτρη ότι έχουν έναν αδερφό. Χάρηκαν και οι δύο! Ο Στάθης μάζευε λεφτά και πήγε να τον βρει στην Θεσσαλονίκη. Εκεί έχουν και άλλους συγγενείς. Πήγε να μείνει σ αυτούς. Ο Χρήστος που είναι 17 χρονών και ο Κώστας είναι 16. Τον ήξεραν τον αδερφό του. Και την άλλη μέρα πήγαν να τον βρουν. Τον βρήκαν. Χάρηκε. Τον λένε Γιώργο. Ο Γιώργος του γνώρισε την οικογένειά του, την μαμά του τον παππού του, την γιαγιά του. Βγάλανε πολλές φωτογραφίες. Ο Στάθης της έστειλε στην μαμά του. Ο Δημήτρης όταν είδε τις φωτογραφίες, χάρηκε πολύ! Του έστειλε μήνυμα του Στάθη και του λέει «μοιάζετε πολύ και πες στον Γιώργο να έρθει όποτε θέλει και χαιρετίσματα». «Του το είπα και εγώ αλλά δεν μπορεί να έρθει γιατί δουλεύει» απάντησε ο Στάθης. Ο Δημήτρης λέει «εντάξει τώρα που τον βρήκαμε θα βρεθούμε άλλη μέρα. Τέλος πάντων. Γεια καλά να περάσετε». «Καλά» λέει ο Στάθης «ευχαριστώ πολύ. Γεια». Ο Δημήτρης από τη χαρά του χοροπήδαγε, αγκάλιαζε την μαμά του και την μικρή ξαδέρφη του. Η μαμά λέει «τι έπαθες;» η ξαδέρφη του λέει «τα παίξε, δεν πάει καλά ο Δημήτρης». Ο Δημήτρης ανυπομονούσε να έρθει ο αδερφός του παρόλα αυτά πάει προπόνηση και τα πάει πολύ καλά. Ο προπονητής του είπε ότι άμα συνεχίσει έτσι σε 5 μήνες θα παίξει σε αγώνες. Ο Δημήτρης πολύ χάρηκε και ξεκίνησε σοβαρή προπόνηση. Ο αδερφός του ήρθε μετά από δύο μέρες. Τους έδειξε φωτογραφίες. Τους είπε ότι ο αδερφός τους ο Γιώργος του είπε ότι έχουν και έναν άλλον αδερφό που μένει κοντά τους και τον λένε Νίκο. Ο Δημήτρης είπε ότι ήξερε τον ξάδερφο του Νίκου. Πήγαν και τον βρήκανε μαζί με τη θεία Σοφία, την αδερφή του μπαμπά τους. Ο Δημήτρης τον φώναξε, τον ρωτά «εδώ μένει ο Νίκος;» «Ναι» λέει «είναι ξάδερφος μου. Να τον φωνάξω». Τον φώναξε ήρθε. Τον είδαν. Η θεία Σοφία άρχισε να κλαίει. Ήταν αυτός στην φωτογραφία. Ήταν ολόιδιος με τον μπαμπά του Στάθη και του Δημήτρη. Ο Στάθης του κάνε ερώτηση και του λέει «ο μπαμπάς σου είναι ο Θέμης που τον πήρε ο Θεός πριν 5 χρόνια;» «Ναι, εσείς ποιοι είστε;» «ο Δημήτρης και εγώ είμαστε τα αδέρφια σου, η θεία Σοφία είναι του πατέρα μας η αδερφή». Ο Νίκος ξεκίνησε να κλαίει δεν άντεξε τους αγκάλιασε. Πήγε σπίτι του το είπε στον παππού του. Ο παππούς είπε «φώναξε τους στο σπίτι». Ο Νίκος τρέχοντας τους φώναξε. Πήγανε μέσα χαρούμενοι. Τους αγκάλιασε και μιλήσανε. Μετά πήρανε τον Νίκο να τον γνωρίσουνε στους φίλους τους. Όλοι τον ήξεραν εκτός από τα αδέρφια του. Μιλήσανε, κάνανε βόλτες, μετά το βράδυ τον πήγανε σπίτι. Την άλλη μέρα ο Νίκος τους πήρε τηλέφωνο και τους λέει «η μαμά θέλει να σας γνωρίσει» «Εντάξει» μετά από την προπόνηση πήγανε. Άλλη φορά πήγαν και στο σπίτι τους και ο Νίκος έμεινε μαζί τους. Ο Δημήτρης και ο Νίκος είναι πολύ αγαπημένα αδέρφια, ενωθήκανε πολύ γρήγορα.

==================================================================

Επίσης εδώ https://www.facebook.com/panagiota.zelou.author/posts/129178742343640

Μπορείτε να διαβάσετε και τα άλλα 2 διηγήματα του Δημήτρη Τσαλίδη που έχουν δημοσιευθεί στις 3 Δεκεμβρίου (Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία) πάλι από τις Εκδόσεις Άπαρσις